„Znów się spotykamy.”- Ból [5]

„Znów się spotykamy.”- Ból [5]

Ból. To było wszystko co czuła Nina przez ostatnie dni. Dziwne uczucie w środku powodujące obawę. Obawę, która mówiła, że może stracić kogoś, na kim jej zależy. W końcu przyznała się do samej siebie, że dalej kocha Fabiana. Jednak dlaczego tak późno? Gdyby nie chęć utrzymania poczucia własnej godności i lekka złość, z pewnością wskoczyła by w jego objęcia w pierwszej chwili, gdy go zobaczyła. Jednak to nie żadna bajka czy film o banalnej miłości, to rzeczywistość.

Wszyscy byli targani przez różnego rodzaju emocje, starali się być tak silni, na ile jest to możliwe. Szczególnym ciosem okazała się być wiadomość o obrażeniach jakie poniósł Fabian i o tym, że wpadł on w stan śpiączki. Sami lekarze przyznali, że nie mają pojęcia jak przeżył. Najsilniejszą reakcję wywołało to u Sary, która nie mogła uwierzyć w to co słyszy. Jak na dziecko, była bardzo mądra, więc nikt  nie ukrywał przed nią prawdy, która nie należało do lekkich. Jednak sama Nina była w stanie zupełnego rozproszenia. Nie raz budziła się z krzykiem w nocy, bo miała sen o tych strasznych wydarzeniach, o których tak bardzo chciała zapomnieć.

I jeszcze ta myśl, która ciągle ją prześladowała.. skoro Fabian przeżył, dlaczego nie miałbym umrzeć teraz? Gdy jest tak słaby, a ona jest na skraju załamania? Czuła jak gdyby życie chciało się na niej odegrać za wszystkie złe rzeczy, które kiedykolwiek zrobiła. 

Obie, Sarah i Nina, obwiniały się za to co się stało. Sarah twierdziła, że gdyby nie podsłuchiwała ich rozmowy, jej tato byłby cały i nie leżałby w szpitalu. A tutaj z drugiej strony była Nina, która uważała, że to przez nią. Jak powiedziała, przyrzekła Sarze, że nie będą się kłócić. I to właśnie ona złamała, daną swojej córce, obietnicę.

Jednak czy któraś z nich ponosiła winę za to co się stało? Podobno nic nie dzieje się bez przyczyny. Może i tym razem nie było inaczej? Tak, zdecydowanie. Bo to co miało się stać w niedalekiej przyszłości, tylko to potwierdzało.

Nie jest to najdłuższe opowiadanie, bo to zapowiedź tego, co was niedługo czeka.

Chyba powoli powracam do żywych. Mam nadzieję, że jeszcze tam jesteście i nie macie mi za złe, że tak znikam, no ale cóż. WRITER'S BLOCK IS SUCH A BITCH, SO. 

Ale widzę, że na bloggerze ostatnio dużo się dzieje.. jakieś kopiary, tak? Nawet nie mam zamiaru się na ten temat wypowiadać. Amen. 

penny lane.